Sławatycze

Miejscowość powstała prawdopodobnie w XV wieku, na terenach będących własnością królewską. Wcześniej istniała tu osada targowa. W 1499 r. dobra sławatyckie zostały nadane dworzaninowi Ursułowi Wołoszynowi. Później trafiły w ręce Bohusza Bohowityna, a następnie książąt Sanguszków. W 1546 r. wieś przeszła na własność książąt Porowskich, wyznania kalwińskiego. Sławatycze były znaczącym ośrodkiem reformacji przez cały XVII wiek, również w okresie panowania kolejnych właścicieli – rodu Leszczyńskich. W 1666 r. odbył się tu synod kalwiński. Od drugiej połowy XVII wieku właścicielami miejscowości byli Radziwiłłowie. W XIX wieku Sławatycze utraciły prawa miejskie. Dzisiejszy krajobraz kulturowy ukształtowała wielowyznaniowa i wielonarodowa społeczność — katolicy, Żydzi, ewangelicy i prawosławni. Do dziś w miejscowości współistnieją dwie świątynie: murowana cerkiew prawosławna pw. Wniebowstąpienia NMP w stylu bizantyjskim oraz neorenesansowy kościół katolicki pw. Matki Boskiej Różańcowej. Na terenie gminy znajdują się cztery cmentarze: katolicki, żydowski, unicki i prawosławny, a w Załkowie również cmentarz ewangelicko-augsburski.