Historia kościoła św. Agnieszki sięga początków XVII wieku. Do tego by powstał przyczynili się mieszczanie z Kalinowszczyzny, którzy poczynili darowizny na rzecz zakonu augustianów, następnie potwierdzone przez króla Władysława IV.
Pierwsze dwa wieki jego istnienia to czasy licznych wojen, gdzie kościół wraz z klasztorem kilkakrotnie był palony, niszczony i dewastowany. Powstania kozackie, potop szwedzki, powstania listopadowe i styczniowe aż do kasaty zakonu w 1864 roku pozostawiły po sobie wiele zniszczeń. Wiązało się to z licznymi cierpieniami zakonników, którzy mimo wszystko trwali w duszpasterskiej służbie. Pomimo trudnych czasów kościół przetrwał i dziś stanowi jeden z najcenniejszych zabytków architektury sakralnej w Lublinie.
Mury dzisiejszego kościoła pochodzą z połowy XVIII wieku. Konsekrowany w 1760 roku był jeszcze kilkakrotnie niszczony, mimo to przetrwał w postaci z tamtego okresu.
Jest to konstrukcja trzynawowa z półkolistym prezbiterium ze sklepieniem kolebkowym. Kościół jest przykładem architektury późnego renesansu lubelskiego z cechami stylu barokowego.
Ołtarz główny w prezbiterium wykonany jest z drewna dębowego. Znajduje się w nim obraz św. Rity oraz obraz Matki Bożej Pocieszenia z Dzieciątkiem Jezus.
W prawej nawie bocznej w barokowym ołtarzu w ozdobnej ramie zobaczymy odnowiony obraz św. Tomasza. W lewej obraz św. Agnieszki – patronki kościoła. W nawie głównej po lewej stronie ołtarz boczny, a w nim obraz Matki Bożej Nieustającej Pomocy oraz obraz św. Mikołaja - obecnie ukryty za nastawą ołtarzową. Po prawej ołtarz Ukrzyżowania oraz obraz św. Walentego ukryty za nastawą ołtarzową.
